Sevmek...

           Oysa ne derin bir duygudur sevmek,tarifi olmayan,insana kendini unutturan,aklını başından alan...

 Sevmek aslında en zor hissedilen bir duygudur.Bu duyguyu her insanda tadamaz,hissedemezsin. Kendi kalbine yakıştırdığın,gözlerine baktığında uzun hayallere daldığın ve yanındayken huzur bulduğun,gülüşüne hayran kaldığın insanı seversin. Hatta öyle bir seversin ki onunla mutsuz olmayı,ondan yara almayı bile kabullenirsin. Sevmek bazen insanı komik ve acınası duruma düşürür. Bu sebepten ki insan sevmeye korkar,sevilmeye şüphe duyar olur.

     Sevmek de sevilmek kadar zordur. Eğer iki kalp birbirini tamamlıyorsa,bir çift göze tutulu kaldıysa insan sevdiği kadar seviliyordur. Sahi önemli olan da bu değil mi zaten ? İki kalbin birbirini tamamlaması o sevgi üzerinde ki tüm engelleri ortadan kaldırır. Bir çok insan sevdiğini sanar oysa o hevestir,sevmek çok yüce bir duygudur, bir insanı ufak hata da silmek,onu kırmak ve ağlatmak sevgi değildir. İnsan sevdiğini gözünden sakınır.

Sevmeyi bilmiyorsanız hiç kimseye umut bağlamayın,bir insanı asla 'Seni Seviyorum' la kandırmayın. O iki kelime kalbe öyle bir kazınıyor ki,günü geldiğinde gerçeği öğrenince o kazınan yazıyı kalpten silmesi hayli zor oluyor.

                Demem o ki kimseyi kırmayın,yalan sevginizle insanları kandırmayın. O yalan 'Seni Seviyorum'' lar  ne kadar çok kalp kırıyor bilin. Yaşattığınız ne varsa iyisiyle kötüsüyle yaşayın,yaşayın ki bir insanın kalbini kırıp,incitmenin ne denli kötü bir şey olduğunu tadın.

  İncittiğiniz insanın ve kırdığınız gönlün bedduasından korkun.
                                                                                                      Hz. Muhammed (s.a.v)