İnanamıyorum aslında bizlerin de yara bandı olduğuna,ama inanmak zorundayım çünkü; bende bir zamanlar yara bandı oldum. Evet size şimdi insandan yara bandı nasıl olur onu anlatacağım. Aslında sizler de farkındasınız bunun ama ben yine de anlatmak istiyorum.
Geçmişinde çok yaralar almış,yaraları kapanmamış,geçmişi unutamamış insanların hayatına giriyorsunuz. Onlara inanıp güveniyorsunuz,geçmişi unuttuklarını sanıyorsunuz iyi halt ediyorsunuz.Sonra o insanlar sizlerin vermiş olduğu ilgi, değer ve sevgi ile geçmişle beraber sizi de çöpe atıyor. Sizleri kullanıyorlar kısacası,size tutunuyorlar,sığınıyorlar,sizin verdiğiniz ilgi ve değer onları göklere çıkartıyor,sonra sizi en dibe itip göklerde yaşamaya devam ediyorlar. Geriye sadece acı kalıyor. Onların yarasını kapatıp,kendinize yeni bir yara açıyorsunuz. Pişman oluyorsunuz,her gün keşke diyorsunuz ama bu duruma bir çözüm bulamıyorsunuz çünkü,oldu ve bitti. Ne kadar iyi insanlarız biz,sonunu bile bile güveniyoruz,karşı taraf mutlu oluyor,biz yarım kalıyoruz. Bir başkasını tamamlayıp,kendimizi parçalara ayırıyoruz,bu çok acı...
Bir dünyadayız,üstelik hayat çok kısa.Kendimize gelmenin zamanı değil mi ? Hep beraber yarına yeni bir başlangıç yapalım. Ne birine yeni bir yara açalım,ne de birinin yarasına merhem olalım. İkisi de yok artık. Çok mu acıyor yaran,kapanmıyor mu ? Kendi yaranı kendin saracaksın,kimsenin sana merhem olmasına izin vermeyeceksin ve kimseyi yaralayıp kaçmayacaksın. Karaktersizliğin lüzumu yok. Sen kendi yaranı kendin saracak kadar güçlüsün ve kimseyi yaralayacak kadar kalpsiz değilsin. Olmamalısın da,unutma herkes yaşattığını bir gün yaşar. Bir zamanlar nokta kadar küçük olan yaran iki gün sonra tedavisi olmayacak kadar derin olabilir.
Demem o ki arkadaşlar kendinize gelin,kimseyi yaralamayın,yaranıza merhem olan birini uçurumdan itmeyin. Kendi yaranızı kendiniz sarın,ne siz,ne de bir başkası daha fazla yaralanmasın
iyi geceler...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder