Sanırım artık yoruldum. Yaşamaktan değil,yaşananlardan. Eğer, hem çok güçlü, hem de çok yalnızsanız beni en iyi siz anlarsınız. Her zor günü de,iyi günü de tek başıma atlatmaktan yoruldum. İsterdim ki beni anlayan birisi olsun,yanımda olan,beni dinleyen,beni umursayan,ilgi gösteren,değer veren kısacası gerçekten seven biri olsun isterdim. Çünkü bu duyguyu hiç yaşamadım.
Belki yanımda olan biri olsaydı,sevseydi,değer verseydi her şey daha iyi olabilirdi. Ama böylede iyiyim sadece yoruldum. Bazen bir omuz arıyorum ağlayabilmek için ne biliyim işte o kadar karışık ki kafam ne istediğimi bilmiyorum. Sanırım hissizlik bu olsa gerek o kadar boş ki duygularım anlam veremiyorum. Yeniden aşık olmak istiyorum lakin aynı şeyleri yaşamaya korkuyorum. O yüzden doğru zaman,doğru insanı bekliyorum.
Kuru kalabalık içinde yalnızım işte. Kimseye güvenemiyorum,kimseye derdimi anlatamıyorum,kimseyle gezip eğlenemiyorum hiç halim yok gibi sanki. Evden okula,okuldan eve,evden spora, hafta sonları da işe,iş çıkışı içmeye. Hayatım tam olarak böyle. Ama memnunum ya en azından üzenim yok mutluyum. Sadece insan bazen onu anlayan,yanında huzuru bulacağı,mutlu olacağı birini arıyor ama sonuç yine yalnızlık. Bazen iyi ki yalnızım diyorum eğer yalnız olmasaydım ne dans edebilirdim, ne de bu blog da bu yazıları yazabilirdim...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder