Her insani mutlu eden bir sey vardir hayatta. Hepimiz farkli seylerden mutlu oluruz. Ornegin kimileri gitar calmaktan,kimileri bir cift sozden ve kimileri de sarki soylemekten mutlu olur. İnsan mutlu oldugu konuda ilerlemeli,cabalamali.
 Ben 7 yasimdan beri dansa karsi bir ilgi duyuyorum. İlköğretim de hep kendime gruplar kurar tum figurleri ben ogretirdim. Ortaokula gectigimde artik ogretmenlerim anneme sikayet ederdi dans etmekten ders calismiyor diye. Tembeldim bu dogru ama bi o kadarda zekiydim ve ben dersler yerine dans etmeyi secmistim.Dersler beni hic bir zaman mutlu etmedi. Unlu danscilarin videolarini izleyerek kendimi hep gelistirmeye calistim. Ailem o zamanlar dans etmemi desteklemedigi icin bir egitim alamadim. Sonra her gün dans ederek egitmenlik yapabilecek kadar bir yetenege sahip oldum ilkokullarda dans dersleri verdim,zumba eğitmenliği yaptim. Dans bana her zaman guc ve hirs verdi. Kimi zaman olumsuz yorumlar aldim fakat yilmadim daha da guclu oldum cunku ben dansi hissettigim icin ediyorum,duygularımı dansla anlatıyorum. Dansa olan sevgim cok ayri ve az kaldi tek hayalim kendi dans salonumu acip gelecekteki cocuklara da bu duygulari,bu hisleri ve dansin bir ihtiyac oldugunu asilamak olacak. Simdilik bu kadar,dansla kalin...